hülasa.

[ kalin ]






ey yaraları hüsna dilim
sen beni dört yapraklı yonca misali
susma
açmayı bil yeter




sen benim iyiliğimsin
bu dünyaya verebileceğimden daha fazlası senin yeşilinde gizli




sorma hangisiyim yüzümdeki çizginin
kırlangıç birikintisinde
gök yetmezliği çekiyor kuş kalbim
bir kuş ağrısıyım



insan diyorum aciz bir zerreden büyüyor
küçüldükçe
hasılı kelamdan sır lokmasıyım
ısırılmış ağzım




ey yaraları küheylan kalbim
bana göl kenarı yüreğinden bir hisse ver
içinde kuğular
bir de çocuklar olsun




gayret adında bir avuç toprak sabrıyım
rengini haya bildi bileli ölümün
fukara dilinde bir ziyankarım
bir insan haklısıyım
azat et beni



...









[ kalin ]